എന്തൊരു സുന്ദരിയാണീ ഭൂമി പ്രേമത്തിൻ വറ്റാത്ത ഉറവയാണു നീ.. എനിക്കായ് പ്രഭാതത്തിൽ ഉദിച്ചു, പ്രദോഷം വരെ കാത്തു നീ.. ഞാൻ നിന്നെ മറന്നപ്പോൾ, പുഞ്ചിരിച്ചു മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു നീ.. പരിഭവമേതുമില്ലാതെ ഓരോ ദിനവും, എനിക്കായ് നീ കാത്തുവെച്ച സ്നേഹമറിയാതെ പോയി ഞാൻ... സൂര്യനായ് ജ്വലിച്ചതെന്നോടുള്ള പരിഭവമല്ലന്നറിയുന്നു ഞാൻ.. നിലാവായ് രാത്രിയിൽ മാടിവിളിച്ചതെന്നോടുള്ള സ്നേഹമായിരുന്നെന്നറിയുന്നു ഞാൻ.. പ്രകൃതീ, മനോഹരീ.. നീയാണു ദിവ്യ സ്നേഹം, എൻ പ്രണയ സൗഭാഗ്യം..